Houdoe en bedankt?!

Houdoe en bedankt?!

We horen het jullie denken: Hee moeten jullie niet inpakken en schoonmaken vandaag en dus helemaal geen tijd hebben om op internet te gaan?! Wel, deze vraag kunnen we alleen maar beantwoorden met een andere vraag: Denken jullie nu echt dat we ouder en wijzer zijn geworden in deze 3.5 maand? Hell no! Wat is er gebeurd dan, is er weer iemand gevallen of is er ineens een belangrijke voetbalwedstrijd in Engeland? Nee niks van dit alles… Vrijdag avond werd er alvast begonnen met alle kleren netjes op te vouwen om in de koffers te doen, totdat Bos ineens bedacht dat we de 14e weg zouden gaan, en dat het zondag nog niet de 14e maar de 13e is…. Gauw werden de treinkaarten opgezocht (die we de week ervoor zelfs nog hadden bekeken of we ons niet in de treintijden hadden vergist) en jawel daar stond het dan echt zwart op wit, 14/07 Londen St. Pancras naar Brussel…. Ongeloof heerste in het bijna opgeruimde appartement in Dagenham. Hoe was dit mogelijk?!Gauw werden de huisbaas en familie gebeld om het Welkom thuis feest te verschuiven. Ook werden alle kleren weer opgeborgen in de kast. De rest van de avond zou verder staan in het teken van ongeloof..
Moraal van dit verhaal: Ouder en wijzer geworden? Wij niet in ieder geval!

Al een tijdje hebben we jullie vermaakt met stukjes van onze gasten. Helaas is iedereen alweer terug naar Nederland, en zullen we onze laatste dagen in het regenachtige Engeland zelf aan jullie vertellen.

Vrijdag 4 juli
De dag waarop we 14 weken hebben gewacht! Eindelijk het einde van de stage. Nadat we 3 dagen ervoor een spetterende presentatie aan Penske hadden gegeven (in het engels natuurlijk!) vonden ze dat we wel een mooie 7 hadden verdiend. Wij blij, zij blij. Of ze ons idee gaan gebruiken? Gedeeltelijk misschien.. In ieder geval hebben wij er een leuke Penske goodiebag, inclusief een modieus shirt van Penske en Ford in Dagenham, mooie prada safety boods en een hele stapel verslagen aan overgehouden. Bij de foto’s zullen jullie nog een mooie rondleiding zien in het ietwat verouderde gebouw waarin we ons zoveel uurtjes hebben vermaakt.

Na 14 weken in Engeland stage te hebben gelopen kunnen we nu met zekerheid vaststellen dat we nu allebei officieel engelse analfabeten zijn. Dit zullen de zusjes, vriendinnen en familie naar wie we delen van ons verslag hebben gestuurd ongetwijfeld mee instemmen! Dit is ook precies de reden dat we maar geen weblog in het engels hebben geschreven, niet omdat we jullie die lol niet gunden, maar omdat jullie het simpelweg niet zouden begrijpen, wat natuurlijk zonde is van onze meesterwerkjes :)!

Zaterdag 5 juli
Al weken vooraf hingen in Londen posters op van een groot festival: London Pride! Wij dachten dat het vernoemd zo zijn naar de waarschijnlijk hoofdsponsor, de plaatselijke lager London Pride. Op de site en op de posters was het echter niet helemaal duidelijk wat voor iets het was en wie er allemaal op zouden treden, maar vol goede moed vertrokken we deze zaterdag middag richting Trafalgar Square, waar we precies op tijd waren voor het begin van de parade voordat het echte feest begon. Daar aangekomen bleek het toch niet zomaar een parade te zijn, maar een ware Gay parade! Het was ook niet echt boeiend, tot ik tot de hilarische ontdekking kwam dat Bos er wel heel goed tussen paste met zijn roze shirt!! Gevolg: Bos week de hele tijd niet meer van mijn zijde! Al snel zijn we daarom maar terug naar de stad gegaan om nog wat te winkelen om uiteindelijk bij een cocktailbar te eindigen.

Zondag 6 juli - woensdag 9 juli
Na de zware stage vonden we dat we nog wel een weekje vakantie hadden verdiend, en zouden we pas een week later weer terug naar Nederland gaan. Deze week werd dan ook goed gebruikt om wat bij te slapen, te lamballen, en nog even de winkels in te duiken. Zo zijn we nog een keer naar het bruisende stadje Romford geweest, natuurlijk nog even naar Oxford street geweest en zowaar nog even een museum binnen gewandeld: het hoogst interessante Science Museum! Waar zelf de simulator er niet voor kon zorgen dat we langer dan een uur binnen bleven. Helaas was het tijdens onze vakantieweek echt engels weer en werd er dus niet de deur uitgegaan zonder onze oranje plu.

Donderdag 10 – vrijdag 11 juli
3.5 maand in Engeland en alleen maar in Londen geweest? Nee dat vonden we toch niet kunnen en dus ‘moesten’ we nog een weekendje ergens heen. Op aanraden van Moeke zijn we naar de badplaats Brighton gegaan. Wat een zeer goede keus bleek! Onder het mom: we krijgen wat we verdienen, was het voor de verandering een keer best goed weer! Een gelukje voor ons nadat Birghton dinsdag in de krant had gestaan door het slechte weer en de extreem hoge golven….

Toen we, na een kleine reis van 2 uur, in Brighton aankwamen leek het allesbehalve een bruisend dorpje. Het deed ons gelijk denken aan een pittoresk Frans stadje, inclusief bergen, en we zagen Daddy er al helemaal tegenop klimmen met zijn fiets. Toen we echter verder de straten van Brighton in liepen bleek het toch een stuk groter en gezelliger dan gedacht. Met de vele winkels, restaurantjes en terrasje zouden we ons hier prima vermaken! Ook de hotelkamer was ‘onvergetelijk’. We zaten in de zogenaamde Beijng room, wat betekende dat alles was ingericht in de chinese stijl! Inclusief een hemelbed waar Kaat jaloers op zou zijn! Het was net niet warm genoeg om over alle kiezels de zee in te duiken, maar onze plu hebben we dit keer gelukkig niet nodig gehad! ’s Avonds bleek het ook nog eens, net als in Nederland, studenten avond te zijn en was er dus genoeg te doen in het zuid engelse plaatsje! Ook hier bleken de dames zich aan de echte engelse kledingdracht, of beter gezegd niet-kleding dracht te houden…

Nadat we vrijdag eindelijk een echt engelse ontbijtje op hadden, met ei, gebakken tomaten en champignons, een lekker worstje met toast en heerlijke witte bonen in tomatensaus, werden we op straat gezet en werd de Brightonse Pier bezocht. Niet het monument dat een paar jaar geleden is afgebrand (zie foto’s) maar de Pier met de winkeltjes en de kermis erop. Hier kwam dan eindelijk Jordi’s verborgen talent in de vorm van de kamelenrace en disste hij alle kinderen door met een vis, genaamd Pimms naar het engelse drankje, naar huis te gaan. Ook bleek zijn jarenlange Monopoly spelen met zijn oma goed van pas te komen en trok hij de hele Monopoly gokkast leeg (winst: 5 ponden).

Na 2 leuke dagen moesten we dan echt weer voor de laatste keer terug naar Dagenham om onze tassen in te gaan pakken, dachten we….

Zaterdag 12 juli - …….
Een extra dagje in de Lockwell Road om nog even alles op te ruimen en in te pakken en naar de plaatselijke kermis te gaan. Nog maar even en dan is ons engelse avontuur dan toch echt afgelopen. Het was onvergetelijk en we hebben erg genoten! Dit zal dan ook een van onze laatste stukjes (maar nog niet De laatste!) worden, binnenkort zullen we namelijk nog iets anders op de site zetten, wat nog een verrassing is voor jullie, dus hou je mailbox goed in de gaten! Er is namelijk een grote prijs te winnen!! Voor nu willen we alvast zeggen dat we het erg leuk vonden dat jullie ons in de gaten hielden, bedankt voor alle leuke reacties en tot binnenkort in Nederland!

Houdoe en bedankt!

Jordi en Esther