Saturday means Football day!

Saturday means Football day!

Foto’s zijn een uur voor de wedstrijd gemaakt, de sfeerimpressies van het uitverkochte stadion staan op film, zij zullen spoedig online gezet worden!

De dag der dagen was aangebroken, the day we all have been waiting for! Dit is waar je voor leeft, het bezoeken van het heilige gras in de Engelse stadions. 21 jaar lang was ons leven goed te noemen, maar er ontbrak nog iets en dat ene puzzelstukje zou vandaag gevonden worden bij Fulham. Vandaag stond namelijk de degradatietopper op het programma Fulham – Sunderland. De reis van onze hometown Dagenham naar Fulham was lang en spannend te noemen. Voordat wij onze ogen zouden gaan uitkijken op Craven Cottage, zouden eerst de hindernissen onderweg genomen moeten worden, wat inhield dat wij zonder kleerscheuren langs de rivaliserende clubs Tottenham, Westham en Chelsea zouden moeten reizen. Tottemham bleek een lachertje te zijn, want zij hadden immers diep ontzag voor Nederlanders na de uitschakeling tegen psv eindhoven, daarna volgende Westham, alleen zij bleken de wonden nog te likken van de veldslag tegen Millwal, zodoende kwamen wij op volle oorlogssterkte aan bij Chelsea, waar de metro plotseling begon de schudden, de lichten 1 voor 1 uit begonnen te vallen en waar hij opeens stil viel midden in de tunnel… gelukkig bleek dit slechts te wijten aan de slechte staat van het onderhoud aan de Underground. Zodoende kwamen wij zonder slag of stoot aan bij Putney Bridge. Daar aangekomen begonnen de donkere wolken zich langzaam samen te trekken… a good of a bad sign? Wij hoopten maar op het beste en wat bleek, om de hoek van de underground zat een oude engelse pub genaamd The Eight Bell, wat vol bleek te zitten met Sunderland supporters, dus als echte undercover Fulham fans gingen wij de sfeer opsnuiven in het café. Het café bleek gezellig druk en een pintje liet dan ook niet lang op zich wachten, helaas bleken er geen fights op het programma te staan vandaag, aangezien de harde kern van Sunderland op een gegeven moment de ‘ zogenaamde zware jongens van Fulham in de armen viel’. Wel was er op iedere corner van de straat politie aanwezig, maarja zij hadden dan ook niet de info waarover wij wel beschikten. Ondanks het steeds slechter wordende weer trokken wij vervolgens verder naar Craven Cottage, het onderkomen van Fulham. Daar aangekomen was de sfeer overweldigend, aangezien er vandaag gewonnen moest worden en dat was aan alles voelbaar. Direct na aankomst in het stadion vlogen de scheldwoorden naar de Sunderland spelers ons om de oren
‘ You’re Focking wenker, You know youre some shit’ Na ons als echte Fulham supporters te hebben geuit, bleven wij genieten van de geur van het Engelse gras. Als echte kenners van Graven Cottage hadden wij kaarten besteld op minder dan 1 meter van de spelerstunnel, helaas bleken wij Jari Litmanen en Erik Nevland geen hand te kunnen schudden vanwege blessures van het tweetal. Eindelijk was het drie uur Engelse tijd, de bal werd aan het rollen gebracht, wat zorgde voor een hoop emotie bij de Fulham supporters, want het zou zomaar kunnen dat het de laatste balomwentelingen waren op Craven Cottage op het hoogste niveau, vanwege het degradatiegevaar. De spelers van beide teams klapte er vol bovenop en het leverde veel strijd op, maar weinig goed voetbal… het zag er dan ook naar uit dat de rust met 0 – 0 zou worden bereikt, maar blijkbaar dacht Sunderland daar 1 min voor rust anders over 0-1. De tweede helft beloofde dus een spektakelstuk te worden! Helaas werd het al snel 0-2, Fulham bleef echter knokken en scoorde op magnifieke wijze de 1-2, wat zorgde voor een enorme vreugde explosie, helaas blunderde de verdediging in de 76e min, waardoor het einde inzicht was. 15 min later bleek Roy Keane met zijn Sunderland de sterkste in een enerverende wedstrijd, die voldeed aan de Engelse verwachtingen. In één woord schitterend! (of 4 woorden) Uiteindelijk kwamen we na een rustige terugreis moe en voldaan thuis en bleek de eerste vrije dag in Londen een groot succes.