Weekendstory

Door wat problemen met de site hebben we de mailinglist opnieuw moeten maken. Hopelijk zijn we niemand vergeten en krijgt iedereen weer gewoon de mails.

Zondag 6 april

Links de Prada schoenen.
Rechts Armani broeken.
Voor ons de sushi bar.
Achter ons de vleugels en thuisbioscopen.
In onze handen hebben we onze creditcard.
Daar staan we dan met onze weekendkleren aan (je moet wat als je doordeweeks geen spijkerbroek aan mag) tussen de design clothes.
Midden in Worlds Biggest Shopping House (of in ieder geval die van de UK).
En tevens Worlds Most Expensive Shopping House.
Een uur met de metro, maar je moet er wat voor over hebben om midden in één van de 330 afdelingen te staan. Jawel vandaag zijn we dan aangekomen in het mecca van iedere shopverslaafde. Maar waar komen wij mee naar buiten: een adresboekje en hebben zelfs de klantenkaart geweigerd (Ik Esther begreep niet wat ze zeiden, en Bos zag z’n showmomentje met de Harrods klantenkaart voorbij gaan). Indrukwekkend en mooi was het zeker. Het is dan ook duidelijk te zien dat er veel geld in omgaat. Over een paar DKNY zonnebrillen doet niemand moeilijk. Op elke 10 m2 is minstens een medewerker aanwezig. Het marmer is overal terug te vinden en het kaviaar is er volop te verkrijgen. Dit is nog eens wat anders dan de V&D. Alles wat meer dan 100 pond kost is er te vinden. Speelgoed, kleding en schoenen, huishoudartikelen, meubels, muziekinstrumenten, lampen, opticiens, dvd’s en cd’s, boeken, eetgelegenheden, en nog veel meer. Na een paar uur rondlopen (kijken kijken en niet kopen) dan dus toch niet met geheel lege handen naar buiten gelopen om verder de Kalverstraat van Londen te bekijken. Dag Harrods.

Op de Knightsbridge zijn natuurlijk nog meer dure poeha winkels te vinden. Dan komen we bij de mee-to van Harrods aan: Harvey Nichols. Ook dit is een heel groot warenhuis, maar ziet er toch net iets minder aangekleed uit als Harrods (als we als eerst naar Harvey Nichols waren geweest zouden we trouwens nog steeds impressed zijn geweest), maar helaas nog steeds even duur. Om toch een Harvey Nichols tasje te bemachtigen (en omdat we gewoon ontzettende dorst hadden) een blikje cola gekocht.

Na een vermoeide dag (het is absoluut niet toegestaan om op de banken, bedden en stoelen te gaan zitten in de warenhuizen) gaan we weer lekker terug met de stinkende metro. Op naar de eerste volle week stage.

Liefs,
Jordi en Esther