Tottenham

Van de verslaggever Buitenland (naam bekend bij de redactie)

Na een lange voorbereiding (op donderdag werden de tickets besteld) was het zaterdag dan eindelijk zo ver. Na het GN Bouw stadion in Dordt was deze keer White Hart Lane in Londen aan de beurt om te worden bezocht door Jordi en Wim, dit maal vergezeld door Esther. Hiervoor moest er echter wel eerst worden gevlogen vanuit een ander voetbalbolwerk, Amsterdam. Bepakt met de nodige kleding, een paraplu en een pot pindakaas en gel voor de lokale bevolking, vertrok ik na een kort nachtelijk ritje en een tukkie en wat vertraging richting het plaatselijke vliegveld van Londen. Na hier nog wat op de bagage te hebben gewacht, met veel problemen ook nog een metro kaartje te hebben bemachtigd kon het 2de deel van de reis beginnen. De rit met de metro van zuidwest Londen naar oost Londen duurde in totaal anderhalf uur, maar dat mocht de pret niet drukken. Onderweg was er een grote diversiteit eenzijdigheid aan Engelse huizen te bewonderen en ook de gemiddelde metroreiziger voldeed aan het stereotype Engelsman. Witte sportschoenen, kale kop en breed/dik.
Bij het metrostation Dagenham Heathway stond Jordi mij al op te wachten. Na een korte wandeling kwamen we bij het appartement van Esther en Jordi waar ik een uitgebreide rondleiding kreeg.
Snel daarna vertrokken we naar het stadion van Tottenham Hotspur. Uiteraard moesten er de nodige fan-artikelen worden gekocht (2 sjaals en 1 pet) en gegierd (3 grote rode handen). Na een bier te hebben gedronken was het tijd om ons plekje op te zoeken in het stadion. Dit bleken pracht plekken te zijn (logisch als je bedenkt wie ‘t geregeld had) en we konden de cornervlag omver pissen vanuit onze stoeltjes (als we zouden willen, maar dit hebben we niet gedaan). Gedurende dit 105 minuten durende hoogtepunt (in de rust was de verloting van 1 (één) TomTom onder het publiek, 39 duizend en een beetje man) konden we wereldsterren als George Boateng, Alfonso Alves, Robbie Keane, Dimitar Berbatov en Aaron Lennon (werd door een krant met een 8 beloond) aanschouwen.
Met een uitslag van 1-1 werden de punten eerlijk verdeeld en vielen alle doelpunten aan onze kant. Ook zagen we dhr. A. Alves 5 minuten voor tijd een kans missen die hij in het Friesche nooit zou hebben gemist.
Favoriete songtekst: “Stand up if you won the cup” (de Carling cup, het Amsterdam Tournement is nog aansprekender, maar het heet cup en dus zijn ze daar trots op).
Favoriete gebaar: het schudden met de hand, alsof een pakje vifit werd geschud.
Favoriete supporters: de man, vrouw en kind van drie achter ons (grr)
Favoriete speler: Aaron Lennon
Goede 2de: gedeeld: Berbatov (vooral 1e helft) en onze George natuurlijk

Na de wedstrijd werd een gezonde hap genuttigd bij de KFC van Barking en werd nog een biertje gedronken. Hierna brak hoogtepunt 2 aan van dit weekend. Een rit in een echte rode dubbeldekkersbus!!!! Bij het busstation mocht ook met een ander beroemd deel van de Engelse bevolking kennis worden gemaakt. Laat ik het er op houden dat mijn sokken meer stof bevatten dan de kleding van deze (jonge) dames. Gelukkig was het zeker 5 graden boven nul, dus opvoedingtechnisch ook zeker verantwoord.

Na de busrit die helaas veel te kort duurde speelden we nog een potje hartenjagen, waarbij ik en Esther Jordi lieten winnen. Toen ik mijn ogen niet meer open kon houden mocht ik slapen in de logeerkamer (‘owja, de deur kan niet dicht, want als je dat wel doet kan je er niet meer uit’ en ‘owja het licht kan ook niet aan’). Overigens was het bed verder van uitstekende kwaliteit en heb ik heerlijk geslapen.

De volgende ochtend stond een bezoekje aan de marathon van Londen (bij die van Rotterdam stopte de metro niet) op het programma. Alhoewel de regen af en toe met bakken uit de hemel kwam was het behoorlijk druk. Toch konden we (toevallig) nog een glimp opvangen van de toppers en later van het ‘gewone volk’. De sfeer was geweldig en uw verslaggever heeft besloten ook ooit een keer de respectabele afstand van 42 kilometer en 195 meter al hardlopend te volbrengen.

Vervolgens zijn we naar DE winkelstraat van Londen geweest en hebben een beetje rond gelopen. In één van de vele winkel waar voetbalshirtjes werden verkocht werd nog even orde op zake gesteld. Om de verkoop te bevorderen hingen alle F******* shirtjes vooraan en het enkele overgebleven collectoritem van AJAX achterin. Omdat Jordi terecht van mening is dat F****** nooit voor AJAX mag komen en bovendien ook in Engeland men met trots mag worden geattendeerd op AJAX werd hier even een verandering aangebracht.

Na een lunch bij de Mac (met 7 apple pies) en een vervolg in de winkelstraat werd in een groot warenhuis bovendien met verblijding kennis genomen van de uitslagen op de Nederlandse voetbalvelden en de omringende stadions. Ook werd nog even de match ManU-Arsenal gevolgd.

Als diner werd afgesloten bij de pizzahut (juistem, Mac Donals Mac Donals, Kentucky Fried Chicken en de Pizza Hut). Na een heerlijke maaltijd werd het tijd om afscheid te nemen van de gastheer en -dame. Op het vliegveld kon nog een laatste kunstje door uw verslaggever worden getoond waardoor hij op de 45 minuten durende terugvlucht een hele rij stoelen voor hem was gereserveerd. Om 10 voor 11 arriveerde ik weer op Schiphol en was uiteindelijk om half 12 thuis in het Breukelsche, waar een korte nachtrust werd genoten voor aan een nieuwe dag stage moest worden begonnen.

Nog enkele wist-je-datjes ter afsluiting
Wist-je-dat:
- er in Londen mensen de hele dag met een bord in hun hand bij een kruispunt staan om aan te geven dat de bv. Subway om de hoek is. (zie foto)
- er afgelopen jaar 53 mensen gewond zijn geraakt doordat ze niet aan ‘the gap’ hadden ‘gemind’ en dit daarom nog een keer extra wordt benadrukt in de metro.
- Jordi nieuwe gel wilde omdat de andere ‘net water’ is en uw verslaggever zijn wilde haarbos hier een dag mee in bedwang heeft kunnen houden (met dat ‘water’ dus).
- Jordi niet verwacht dat er nog andere klasgenoten (edit: maar wel andere studenten) langs komen, aangezien ze veel zeggen, maar weinig doen,net als F****** fans, al blijft hij hopen op een wonder, zodat een derde engelse voetbalwedstrijd onder het genot van een biertje bezocht kan worden!
- Esther gelukkig wel weet welke kant we opmoeten, anders had Jordi nu nog in DE winkelstraat gelopen
- In de voetbalshirtwinkel het prachtige oranje tenue prominent voor in de winkel stond
- Een ritje met de Londense metro qua G-krachten te vergelijken is met een rit in de python.
- De foto’s snel zullen volgen

Redactie laakt het privacy verbod en maakt de naam van de schrijver toch bekend:

WIM van RIJSWIJK