Chillen met die billen! (oja en nog een beetje ove

Vanwege ons bezoekje aan ons bounty eilandje genaamd de Cook eilanden waren we 9 dagen van de wereld afgesloten qua internet en telefonie, aangezien telefonie mensjes hier waarschijnlijk ook lekker liggen te luieren aan het strand i.p.v een fatsoenlijke verbinding aan te leggen. Bij deze dus onze terugblik op de Cook eilanden en L.A.!

Bij het betreden van de aankomsthal stond een oud mannetje, een lekker deuntje te spelen op zijn gitaar. Een begrip, zo bleek later. Bij het verlaten van de airport kregen de rijke resort mensen een bloemenketting en wij Jan modaal enkel een vriendelijke glimlach van onze budget accommodatie. Ook wat waard, dat dan weer wel natuurlijk.

Na onze, op het oog prima lijkende accommodatie te hebben gecheckt, was het direct tijd voor een heus rij examen. Elke eiland bezoeker dient een geldig Cook eiland rijbewijs te hebben voor het besturen van een scooter of een auto. Een grote poppenkast. Wat versterkt werd door de agent die ons een hoop angst probeerde in te boezemen voor de test, aangezien wij de slalom test toch niet geheel serieus namen op voorhand. Echter werd de agent serieuzer en serieuzer en met een beetje spanning voltooiden wij de poppenkast uiteraard met glans waardoor wij 50 dollar lichter waren en 2 rijbewijzen rijker!

Zodoende hebben wij ons direct als ' motormuizen' het eiland onveilig gemaakt en een beetje rondgekeken. Witte stranden, lichtblauwe wateren alles was aanwezig, al hadden wij het beeld wellicht iets teveel geromantiseerd, want het strand mocht van ons nog wel wat witter zijn ;-). Hierna hebben wij bij onze acco onze eerste kokosnoot genuttigd, om vervolgens op tijd te gaan slapen, aangezien we redelijk vermoeid waren door onze nachtvlucht.

De nachtrust bleek rond 5 uur sochtends naar verstoord te worden door een hoop hanen, welke elkaar probeerden te overschreeuwen. Dit zou ons helaas nog een aantal keer overkomen, aangezien het eiland barst van de kippen en hanen. Ook werd er gewaarschuwd voor veel loslopende honden. Echter bleek dit mee te vallen, en de honden bleken op 1 na ook in de chillstand te staan. Op een van onze verkenningen naar de cross island walk bleek een dolle hond onze scooter al grommend te volgen met 45 km per uur, maar motormuis Es trok de gaskraan open en de hond moest zich gelukkig gewonnen geven!

Bij onze 3e dag op het eiland zouden we verhuizen van onze budgetacco naar de andere drukkere kant van het eiland. Uiteraard hadden we onze nieuwe spot al gecheckt en aldaar wilde we natuurlijk direct inchecken. Eerst bleken onze gegevens onbekend te zijn en na wat uitzoekwerk bleek dat we wel bij het juiste bedrijf waren, maar dat we niet op de gezellig ogende accommodatie verbleven maar in hun enige huisje in de bossen. Bij aankomst schrokken we ons toch echt rot, aangezien het echt in niemandsland lag. Direct zijn we op de scooter gesprongen en gelukkigerwijs konden we omboeken naar het gezelliger ogende plekje. Echter moest de eigenaar weg en moesten we zelf maar uitzoeken hoe we onze koffers etc op 1 scooter 4 km verder zouden krijgen. Maar met wat geluk en geen rondrijdende politie te zijn tegengekomen hadden we eindelijk een mooi plekje met buitendouche gevonden. Wel moesten we nog 1 x verplaatsen aldaar en voor de laatste 2 daagjes nog een acco vinden aangezien het ' mooie' plekje verder volgeboekt bleek te zijn. Maar ach, we zaten gelukkig niet in de bossen, maar lekker bij een bounty strand.

De dagen daaropvolgend, welke overigens niet allemaal even bounty aandeden, want helaas kennen ze daar ook wolken, hebben we gevuld met strandhangen, een cross island walk, boekjes lezen, strandhangen, cocktails drinken en het bezoeken van een island show!

Als de zon zich niet verstopte achter de wolken was het strand echt een prima plek om te bivakkeren en een beetje een kleurtje te krijgen. Maar het allerleukste was dat we dagelijks tussen allerlei tropische zoutwatervissen zwommen! Echt heel mooi!

Toen de zon zich wel verstopte besloten we een cross island walk te doen. Oftewel van noord naar de zuidkant klimmen, aangezien zich in het midden van het eiland rotsen bevinden. Met goede moed begonnen we dan ook, echter bleek de route enkel uit boomstronken te bestaan, met soms stijgingspercentages, waar ze zich op de tour de France op stuk zouden bijten. Halverwege begon het ook nog eens te regenen, waardoor het een glibberig geheel werd. Maar na dapper doorzetten bereikten we naar iets meer dan 1 uur volledig kapot de top. Hier hadden we voor de 1e keer een schitterend uitzicht, want gedurende de klim bevonden we ons in een soort tropisch regenwoud waar bet zicht ontnomen werd door al het struikgewas.

En natuurlijk kon een island show niet ontbreken. Zaterdagavond besloten we het er op te wagen en hebben er ons prima vermaakt met een uitgebreid buffet en ons in anderhalf uur volledig volgepropt om vervolgens van alle lokale dance shows te genieten. Echter zou het eind van de show bestaan uit het naar voren roepen van een paar van de toeschouwers om samen met de dansers samen een dans te wagen. En je raad het het al, eerst was Es de klos, waardoor ik natuurlijk volledig in lach schoot, maar even later bleek ook ik eraan te moeten geloven en waren wij 1 van de 10 mensen van -+ 75 mensen die onze dans skills moesten vertonen. Achteraf gezien heerlijk, maar op het moment zelf toch wel even schrikken;-)

En uiteraard hebben we bijna elke avond afgesloten met een cocktail drinken. Helaas was er geen bruisend nachtleven of kroegen aanwezig op het eiland, waardoor we ons toch savonds tussen de rijke lui resort mensen moesten begeven.

En voor we het vergeten, onze laatste 2 dagen hebben we doorgebracht in een accommodatie met zeeuitzicht, waar helaas ook weer de nodige mosquitos (muggen) aanwezig bleken te zijn en waardoor met name nes goed te grazen was genomen op dit eiland, maar voor de rest een prima plek om de cook islands mee af te sluiten!

Ook hebben jullie nog een verslagje tegoed van onze laatste dagen in de USA: om precies te zijn in Los Angeles. De stad waar we onze reis ook zijn begonnen. Destijds wisten we niet hoe snel we uit de drukte weg moesten komen. De drukte in het centrum viel overigens alles mee, we hadden meer last van de drukke wegen, waar zelfs lange files op 7-baans wegen konden staan (van de andere kant, hadden we misschien ook maar niet het allergoedkoopste hotel buiten de stad moeten nemen :) ). Overigens is het openbaar vervoer knap waardeloos voor zo'n grote stad.

Op de eerste dag hebben we ons toch goed een weg weten te banen richting Hollywood. De grote letters op de groene bergen kondigden aan dat we er toch echt waren. Vandaag was het ook Halloween, wat betekende dat er genoeg 'eng' verklede mensen rondliepen, zo hebben we ook onder andere Spiderman, robots en Micky Mouse gezien. Tevens liepen we al gelijk over de fameuze Walk of Fame, maar alleen voor het pagodevormige 'Mann's Chinese Theatre' hebben de sterren ook echt hun handen en voeten vereeuwigd. De boulevard zelf was overigens niet al te lang, maar stond toch volgepropt met mensen die folders en cd's uitdeelden. Aangezien we bij een kaartje voor Universal Studio's (wat voorde volgende dag op de planning stond) een gratis kaartje voor Madame Tussauds kregen, zijn we daar heen gegaan. In tegenstelling tot de urenlange rij in Londen (Inge weet vast nog precies wat we bedoelen), konden we hier zo doorlopen en was het bijna helemaal leeg binnen! We hadden dus mooi alle tijd om met alle sterren op de foto te gaan.

De volgende dag zijn we dus naar de Universal Studio's gegaan. We hadden eigenlijk verwacht dat het gewoon een pretpark was, en dat was het ook wel, maar dan anders. Dus.. Het park bestaat uit ongeveer 10 attracties, waarin voornamelijk show en heel veel 3D/4D films centraal staan. Toen het park openging zijn we als eerste naar de Studio Tours gerend. Dit was een uur durende rondleiding over alle filmsets en ontzettend gaaf om te zien. Er zijn hele steden nagebouwd, waarvan de huizen alleen bestonden uit een voorkant met een stellage erachter. Daarnaast zaten er een hoop special effects in met rook, vuur en water, zoals een nagemaakte ramp in een metrostation en vliegende auto's uit The fast and the furious. De andere attracties waren bijvoorbeeld een 4D film over Shrek, een 3D achtbaan over de Simpsons, een echte Mummy achtbaan, en een watershow vol stunts. In ieder geval was het park echt heel leuk, en weer eens iets anders. Zeker een aanrader dus, mocht je eens in de buurt zijn.. De kaartjes zijn trouwens zeker twee keer zo duur als van de Efteling, en de wachtrijen kunnen ook zeker twee keer zo lang worden.. We waren dan ook nogmaals blij dat we in het laagseizoen zaten en dat we nooit langer dan een kwartier hebben hoeven wachten, en dan nog hebben we alles maar net op tijd kunnen doen..

De volgende twee dagen bestonden uit nog meer sightseeing of LA. Allereerst Beverly Hills (Rodeo Drive) met zoals verwacht heul veul dure winkels. We hebben hier ook aardig wat bijbehorende dure en exclusieve auto's gezien, en er waren mensen bezig met een fotoreportage voor een horloge. Daarna zijn we doorgereden naar Santa Monica waar we aan het strand hebben gechillt en over de pier zijn gelopen. Toen we hier wat gingen drinken stond er in vier verschillende talen op het bonnetje dat de fooi er nog niet bij zat. Het blijft toch vreemd dat ze hier overal 20% fooi verwachten. Ook blijft het raar dat ze de rekening altijd brengen terwijl je nog aan het eten bent. Maar goed, ieder volkje zijn eigenaardigheden zullen we maar denken. Vervolgens zijn we nog naar Venice Beach gegaan. De wijk eromheen was behoorlijk verpauperd, maar de boulevard zelf was wel een stuk leuker dan bij Santa Monica. De weg lag vol met souvenirswinkeltjes en kraampjes, en er waren een hoop sport activiteiten te doen: bijvoorbeeld je spieren showen bij de buitenfitnes op Muscle Beach, paddletennis (een soort kleine tennisbaan met strandbadjes en een tennisbal) en een grote skatebaan (jammer dat we ons skateboard niet bij ons hadden...). Op de terugweg konden we in de file wel af en toe gebruikmaken van de carpoolbaan: een strook waar je alleen op mag rijden als je met minstens twee personen in de auto zit!

Op de laatste echte dag in Amerika zijn we naar Downtown LA gereden, om vervolgens de metro te nemen naar het oude Union Station (een traditioneel ingericht treinstation), het Mexicaanse centrum vol kraampjes en dansen, Little Tokyo (wat wel erg little was), Chinatown (wat behoorlijk uitgestorven was en totaal niet te vergelijken met het Chinatown uit San Fransisco, waar in de reisboeken al voor gewaarschuwd werd), en 'Pershing Square'. Deze laatste stop lag midden in het financial district. Vanuit hier zijn we via de 'Angels Flight' en de 'Garden's Market' naar Broadway gelopen. Dit is weer een leuke lange straat vol souvenirswinkeltjes. Hier hadden we tevens de haast onmogelijke taak om een fatsoenlijke kapper voor Bos te vinden. Na drie kapsalons te hebben afgewezen, kwam en we gelukkig toch nog een enigszins betrouwbare salon tegen, dus we besloten het erop te wagen.. Ondanks de meegebrachte foto's van een pas geknipt koppie door Maaike, was Bos toch niet te spreken over het resultaat (het was ook niet zijn geluksdag met ook nog eens een verlies van Ajax). Onze laatste avond in LA werd afgesloten met een bezoek aan een pub.

De laatste dag begon niet al te best omdat ik wakker schrok omdat we nog maar 5 minuten hadden om te ontbijten (lees: broodjes voor overdag meesmokkelen). Best raar dat de wekker niet af was gegaan. En in de ontbijtzaal bleven mensen komen.. Na wat uitzoekwerk bleek dat de tijd vannacht een uur terug is gezet! In Nederland was dit vorige week al gebeurd, en we konden toen geen eenduidig antwoord vinden of dat dit voor Amerika ook gold. Om de tijd vandaag te doden langs een groot outletcentrum gegaan. Waar ze verrassend leuke kleding hadden. Na een poging om de autoruit vies te maken, zodat het sterretje niet opvalt, zijn we de auto in gaan leveren. Dit bleek super snel te gaan, en we hadden ons dus voor niks druk gemaakt. Volgens de medewerker hadden we een nieuw record gevestigd bij wijze van spreken van 4449 gereden miles in 31 dagen tijd oftewel zo'n +- 7000 km. Het. Daarna begon het lange wachten op het vliegveld, doorgekomen met Boer zoekt vrouw, Powned, Leven als een prof en Bubblehooter.

Al met al vonden we Amerika echt een amaaaazing land! We hebben super veel gezien en gedaan en de 4.5 week zijn echt voorbij gevlogen. We hebben enorm genoten en zelfs de nationale parken waren leuker dan gedacht. Ook zijn de Amerikanen heel open, vriendelijk en behulpzaam: echt leuke mensen dus.


Bij deze ons iets wat uitgebreide verslag, welke we getypt hebben om 01.00 snachts wachtend op het vliegtuig naar Nieuw Zeeland, waar we inmiddels veilig geland zijn!

Groeten,

Nes and bos!